donderdag 31 augustus 2006 - 22:33
Eind januari 1999 kwam een totdantoe onbekende Zuid-Afrikaanse dichter langs bij de Avonden in VPRO's Studio Amstel. Hij bleek zijn gedichten ook te zingen en speelde gitaar en mondharmonica. Een zachtmoedige, melancholieke jongen met de uitzonderlijke naam Gert Vlok Nel.
Zijn eerste, min of meer zelf geproduceerde CD had ie bij zich en een vriend die Frederik heette en de tweede stem zou zingen. Wim Brands interviewde hem en de plaatsnaam Beaufort-Wes bleef ons bij. Een spoorwegknooppunt, 500 km van Kaapstad. Op de foto's zag het er heet en kaal uit. De treinen bleken ook in z'n liedjes te rijden. Kennismaking met het huisorkest beviel. En zo stond Gert Vlok Nel op dinsdagavond 2 februari in Music-Hall, improviserend begeleid door bassist Gert-Jan Blom, gitarist Ton van Bergeijk, pianist Jan Robijns en drummer Theo Pieterse. Vijf liedjes deed hij, tussen de verhalen en gedichten door: 'Koos', 'Al weer die berge nog so blau', 'Tuesday' en twee keer 'Beaufort-Wes'.In mei van dit jaar werd Gert Vlok Nel opeens beroemd in Nederland door een documentaire in 'Het uur van de Wolf', die afgelopen week werd herhaald. Hier zijn optreden in 1999, opgediept.
RSS