'Verborgen tuinen' heet de nieuwe bundel van Anneke Brassinga. De Hortus Conclusus sluimert erin. En daar is opeens 'Onvindbare tuin in de Schaarse Bergen', dat verwijst naar haar geboorteplaats Schaarsbergen en ook naar de expeditie die wij eens ondernamen naar het huis waar ze opgroeide, in het bos. En dat nu een afgesloten indruk maakte, tot er een deur open ging.
'Van varens gloeiend een gebarsten grondvlak uit cement
waar het huis op stond; en elke ochtend ervandoor te gaan,
sluipweg achter zeven beuken om, langs dorre mirre en
berupste kardinaalsmuts, stekelige meidoornhaag en dan wankel glibberend over altijd natte planken waaronder 'n put
peilloze uitweg naar heden bood, aan de andere kant van
de andere kant van de aardbal. Sloeg je verkeerd af, lag daar
duister Planken Wambuis waar ze je in douwen voor dood -
heel anders dan mijn mijngang om klein en bloot en teer
vandaan te komen met voor die dag het recht rechtop te leren lopen.'