Remco’s portret
zondag 07 oktober 2018 - 16:30
Vorig jaar, tijdens een huldiging moest ik in de Amsterdamse Brakke Grond het podium op om met Remco Campert te praten over onze 'radiojaren'. Hij beklom het podium over het trapje rechts, ik kwam over het trapje links. We kwamen allebei op leunend op een stok. Een komische vertoning. Wat Remco onderstreepte door te zeggen 'twee wrakken'.
De zaal lachte. Ik liet een aflevering van de Harm en Miepje Kurk-story horen en daarna een hoorspelfragment waarin Remco zelf speelde, een verhaal dat verwees naar zijn jeugdjaren in Kijkduin bij Den Haag dat ik goed ken, waar mijn moeder woonde en mijn grootvader, de gewezen kapitein, de fietsenstalling pachtte.
En nu lees ik het portret dat Mirjam van Hengel van hem schreef: 'Een knipperend ogenblik'. En blijken we nog meer te delen dan ik al wist. Haagse jaren (je hoort het nog, er zit geen spoor van Amsterdam in zijn stem), maar ook de Veluwe. Zie daarvoor ook de verhalen in mijn boekje 'De gabardine regenjas'.
De intocht van de Canadezen. Bij hem Epe, mij was het Zutphen waar ze in huis kwamen. Een van hen, een timmerman, timmerde van overgebleven hout wat later 'het Canadezenkastje' heette om mijn schaarse speelgoed in op te bergen.
Nu moet ik ophouden en verder lezen - bladeren deed ik al genoeg. Mirjam van Hengel heeft het onmogelijke gedaan. Een portret gemaakt waarvan je meteen zegt ‘ja, sprekend’.
ps. Er zijn nog een paar ex. van de Gabardine regenjas, bijna op. Te bestellen bij uitg. Avanti door een mail naar yolnus@xs4all.nl
RSS