Tot zijn essentie teruggebracht is wonen een kussen. Een hoofdkussen. Home is where my cushion is. Het kussen moet uitgevonden zijn door een vrouw. Een Engelse, Engelse interieurs zijn niet te overtreffen, met hun stoelcomfort en gebloemde overtrekjes en behang. Hyacinth Bucket kan elk moment binnenkomen.
Frank Halmans is bij mijn weten de enige kunstenaar die huizen en wonen tot onderwerp heeft genomen. Hij maakte zelfs maquettes van alle kamers in het ouderlijk huis waarin hij ooit sliep
Wonen is het schikken van je dingen om je heen, onder handbereik. Zo ontstaat het bijzettafeltje, de pedestal, de krantenbak. Alles op de grens van nut en verfraaiing.
Eind 19de eeuw barstten de interieurs ervan uit hun voegen. Engelse vrouwen dus. Waar ze zich ook vestigen, ze verspreiden nesten van kussens om zich heen. Zeg nu zelf, een elleboog wil ergens op rusten. Een hoofd zich neerleggen. In het latijn betekent coxa of coxinum 'heup'.
De Stijl ging aan de Engelsen voorbij. Geef ze ongelijk. De Rietveldstoel is het werk van een krankzinnige.
Frank Halmans heeft eerder een vensterbank en een erker bewoonbaar gemaakt, rijen oude boeken, een vogelkooi. En nu ligt zijn kussen op de bovenste plank van een boekenkast als een flatgebouw, met brievenbussen.