Helga's blik

 Ze lag vanmiddag in een Bijbelse rieten mand opgebaard, waar na afloop het deksel op ging. Toen liepen we door de regen de berg op. Het tikkelde op mijn hoed. Daar is ze begraven.

 Ik dacht aan de lange week die ze in 1996 op de radio doorbracht, afgezonderd in de Euromast, in wat we 'Een kamer in de Toekomst' noemden. Hoe zou een schrijfster zich redden, opgesloten met alleen Internet? Ze deed verslag in de Volkskrant en 's avonds op de radio tegen Wim Brands en mij.

 Internet was pas nieuw.

 Er is een boekje van, met ook de bijdragen van Rogi Wieg.

 En Helga ontvouwde een wonderlijk vooruitziende blik: '...je let niet meer op of het ochtend is of middag. Internet vreet alle tijd weg, maar dat is ook een lekker gevoel. Er treedt ook een soort bandeloosheid op.'

 Ze raakte de tijd kwijt, vergat te eten.

 En dan, de communicatie is daar anders: 'Kortom het verplicht tot niets. Het is volledig vrijblijvend. En dat geeft mensen de kans om hun aardigste kant naar voren te draaien. Dat was een theorie die even bij me opkwam. Of dat klopt weet ik niet.'

 Nee, hate-mail, bestond nog niet.

 En het uiterlijk doet er minder toe dan op straat, vond Helga. Immers, 'meestal hebben die zogenaamd niet ter zake doende uiterlijkheden een zuigende kracht die alle aandacht opslorpt.'

 Haar voorlopige conclusie in 1996: 'Het Internet lijkt wel een beetje op een levendige kroeg in een goed uitgevallen hiernamaals.'