Van Marcel van Eeden kreeg ik het zeldzame boek Anti-materie, waarin hij vijf tekeningen maakte bij het gelijknamige, het laatste gedicht van Gerrit Achterberg (1905-1962). Waarin een 'ik' terugkeert naar zijn oude huurkamer en gebeurtenissen daar. Geschreven kort voor zijn dood. Marcel tekent de wereld van voor zijn geboorte (1965). Gedicht en tekeningen tonen de kracht van meubilair, stille getuigen van erotiek en meer. De eerste twee strofen, de eerste tekening van deze Anti-materie:
'Onder de laag van het verhuurde,
in het oorspronkelijk gemuurte
knip ik de lichten aan. Het pand
tekent zich af naar alle kanten
intact; het toewegezen quantum
huisvesting van destijds
zoals het uitgemeten stond
binnen de leggers bij 't kadaster;
een strook particuliere grond
Van het plafond valt een stuk pleister,
eens in de zoveel jaar. De beits
aan radio en tafelvlak
vertoont de wasem mijner hand,
het vloertapijt een dameshak,
krassen de kachelglans;
de politoer schemertoestand
tussen weefselstructuur en geest.
Handvatten zijn ontvleesd,
drempel en sleutelgat aftands.
Gangmatten rafelen nog steeds
(...)'
uitgegeven door de Statenhofpers in een oplage van 120 exemplaren.