Heine in Trento

 In Bagni di Lucca vond ik Montaignes nierstenen, in Trento liep ik de Dom binnen, net als Heine in 1825, die prompt verliefd werd op een in een Opera Buffa op het plein musicerend meisje.

 'De kleine harpiste moet wel bemerkt hebben dat ik, terwijl ze zong en speelde, vaak naar de roos in haar decolleté keek, en toen ik achteraf op het tinnen bord waarmee ze haar honorarium inzamelde een munt gooide die niet al te klein was, lachte ze geslepen en vroeg heimelijk of ik haar roos wilde hebben.

 Nu ben ik wel de hoffelijkste mens ter wereld en voor geen goud zou ik een roos beledigen, al was het ook een roos die zijn geur wat had verloren. En zelfs als ze ook niet meer, zo dacht ik, helemaal vers ruikt en niet meer de geur van de deugd heeft, zoals bijvoorbeeld de roos van Saron, wat kan het me schelen, ik heb toch een verstopte neus. En alleen mensen maken er zo'n punt van. De vlinder vraagt niet aan de bloem: 'Heeft er al een ander om je heen gefladderd?' Daar kwam nog bij dat de nacht inviel, en 's nachts, dacht ik, zijn alle bloemen grijs, de zondigste roos evengoed als de deugdzaamste peterselie.

 Kort en goed, zonder al te lang aarzelen zei ik tot de kleine harpiste: 'Si signora'---

ps. Saron is in de Bijbel een pleisterrplaats waar rozen bloeien.