Brexit en bloemen
zaterdag 19 december 2015 - 14:32
Stappen de Engelsen uit Europa? Of toch maar niet? Wat ze bezielt moet denkelijk komend najaar blijken. Politiek is emotie, meer dan ooit. Ik pak George Orwell erbij, die alles verklaart uit de Britse voorkeur voor bloemetjesjurken en bloemetjesbehang.
In het net herdrukte 'Why I write'(1946) schrijft hij dat zijn landgenoten niet artistiek begaafd zijn. Niet muzikaal als Duitsers of Italianen. Schilder- en beeldhouwkunst bloeiden in Engeland nooit. Dat ze niet van efficiency houden is bekend, hun denken wordt bepaald door 'een obstinaat vasthouden van alles dat hinderlijk en verouderd is’, zoals een onbegrijpelijke spelling en een onmogelijk systeem van munten, maten en gewichten.
Beroemd is hun hypocrisie. Ook nu heeft Engeland twee gezichten. Maar, zegt Orwell, er is een trekje dat vaak over het hoofd wordt gezien, dat is hun liefde voor bloemen en extreme kleuren. Een van de eerste dingen die je opvalt als je aankomt van overzee.
Is dat niet in tegenspraak met hun onverschilligheid voor kunst? 'Niet echt, want ik trof het ook aan bij mensen zonder enig esthetisch gevoel.'
De vrijheid van het individu wordt beleefd in de pub waar je zo veel bier drinkt als je kan, bij het voetballen, in de achtertuin en aan de haard met een nice cup of tea. In de vrijheid van het individu wordt op een 19de-eeuwse manier geloofd. Dat gaat niet over economie of het recht anderen uit te buiten. Het is het recht op een eigen levensstijl. En daar moet niks tussenkomen, zeker niet van overzee.
Wat de Engelsen het meest vrezen is een Europees verbod op bloemetjesbehang.
RSS