Eenzame uitvaart
donderdag 30 april 2015 - 15:23
Of sterven je nu een opluchting is of zwaar valt zal per stervende verschillen. Ook gedachten over hoe er met je resten moet worden omgegaan lopen uiteen. Soms - hoe vreemd - staat er aan je graf een dichter, die je nooit gekend hebt.
Er zijn er die vinden dat een uitvaart niet in eenzaamheid moet plaatsvinden, zoals de dichters die meedoen aan 'Eenzame Uitvaart'. Zelden wordt ook een testamentje gevonden met de regel 'geen dichter aan mijn graf'. Wie rekent daar als eenzaam stervende op. Mijn antwoord zou zijn 'je doet maar'. En soms is de poëzie ermee gediend. Zoals met de mooie serie die Kees 't Hart liet afdrukken in de nieuwe Revisor. Waaruit:
Uw naam stond bij de brievenbus
Om uw bestaan aan mij te openbaren
Meer was er niet van u gebleven
Toen u een maand te laat gevonden werd
De buren gaven ook niet thuis
Het uitzicht was door regen weggespoeld
Op het grasveld hokten drie kinderen
Samen onder een veel te kleine paraplu
Weer keek ik naar uw naam
Inscriptie van een dagelijks bestaan
Zelfs geen foto was van u gebleven
De kinderen waren weggegaan
Ik stel me stemmen voor uw stem
Uw vader en uw moeder een stad
Een straat een gezicht een ochtendlicht
Heel even bent u daar in dit gedicht
Perzische man uit Bandar Anzali
Havenstad aan de Kaspische Zee
Ik moet me houden aan de feiten
En dan slaan de deuren dicht en dicht
Links:
RSS