Mark Smeets nu
vrijdag 27 februari 2015 - 13:35
Mark Smeets wandelt door de tijd heen. Zijn Limburgse jeugd in Hoensbroek, Roermond en Venlo komt vanzelf terecht in Hergé, het Geheim van de Eenhoorn zijn favoriete Kuifje.
Het verhaal waarin Haddock reïncarneert als een voorvader, een avontuur waaruit een schat opduikt in het nu. Met Hergé heeft hij later een briefwisseling. Hij kijkt verder naar Franquin, Beardsley, Japanse prenten, Krazy Kat, maar ook Hercules Seghers.
Wandelen door de tijd, tekeningen om in te verdwalen. Situaties en scenes die steeds in elkaar overgaan en waarin iedereen druk bezig is, handenwringend, verstrooid of opgewonden. Veel wereldvreemde geleerden ook, met hoge hoeden, zoals bij Kuifje, of Paul Delvaux, die ze peinzend laat rondlopen tussen zijn naakten.
Zo loopt Smeets peinzend door zijn eigen geschiedenis, zijn favoriete beeldverhalen en schilderijen en wat hij maar oppikt van het nieuws. Vaak in eigen spelling, Belgismen, archaïsmen, schoolkennis. Of actuele woorden van de radio. Happen uit de tijd, met een voorkeur voor de Middeleeuwen en de geheimzinnigheid van het jongensspel op landjes. Associatieketens zonder eind.
Ik kreeg een exemplaar van de beperkte boekeditie van De Wereld van de Aarde, het vervolgverhaal dat hij in 1979 tekende voor NRC-Handelsblad. Later meer.
RSS