Robots op drift

 Onder de kop 'Kunstwerk op drift in de Atlantische oceaan' werd op 9 september jl. bericht over een robot die in de Golf van Mexico werd losgelaten in de Golfstroom. Meteen wist ik: de Nederlandse kunstenaar Lotte Geeven aan het werk.

 Een tweede robot wordt aan de andere kant van de Atlan­tische Oceaan - aan de zuidpunt van Por­tugal - losgelaten in de sterke Canarische Stroom. Ze zijn een meter in doorsnee uitgerust met sensoren onder zeeni­veau. Ze zullen aan hun lot worden overgelaten zonder menselijke interventie. De bedoeling is dat ze mekaar halverwege zullen ontmoeten, puur door de stromingen, de krachten van de natuur.

 Het lijkt onmogelijk. Maar om haar robots een kans te geven heeft Lotte Geeven met vier maritieme instituten gewerkt aan voorspellingen van zeestromen. De oceanografen berekenden de kansen, mogelijke tijden en plaatsen voor een ontmoeting halverwege binnen een jaar van nu.

 Vanwaar deze - al te menselijke - hoop op ontmoeting? Ik sprak Lotte meermalen over de gehoopte ontmoeting die achter het project schuilt. Hoe groot is de kans dat robots elkaar tegenkomen? Ze zijn passief, kunnen niets dan drijven. Ze heeft kunst en wetenschap vaker gecombineerd, bijvoorbeeld in haar samenwerking met Duitse geologen die boorden op grote diepte in de aardkorst. Wetenschap en kinderdroom.

 Dit oceanografisch project is getiteld '127109 & 127110', omdat de beide robots zo heten. Er is een boek, een website waarop hun bewegingen gevolgd kunnen worden in real time, en een publicatie met een reusachtige, handgemaakte zeekaart. Later meer.

Tags: