Michael Kirkhams mystiek
vrijdag 25 april 2014 - 14:16
Bij Gerhard Hofland in de Amsterdamse Bilderdijkstraat is nieuw werk van Michael Kirkham te zien. Bekend zijn de vrouwfiguren. Passiever dan passief, lijkt het, stoned of murw. Of zijn ze wanhopig? Eerder verkeren ze in een limbo, lijkt me. In niets geïnteresseerd dan een bepaald soort seks.
Maar welk soort? Hun blikken kunnen net zo goed op absentie duiden als op een introverte extase, waar geen mens dan zij bij komt, al is er vaak een man die het bewerkstelligt.
Wanneer bij Kirkham een man de hoofdrol speelt is pure masturbatie het onderwerp. Narcisme? Eerder verdwijnkunst, onthechting. Zelfbevrediging sluit vaak de kijker buiten. Maar bij KIrkham wordt het vanzelfsprekend.
Ik weet hoe ik als kind langdurig in mijn oog wreef. Eerst werd het beeld donkerrood, a la Mark Rothko, daarna grijs en tenslotte kreeg het de kleur van het kiezelcement in de portiekwoningen aan de Vlierboomstraat. Soms verscheen een pauwenoog.
Een niet-bestaan, het loslaten van het ik, het Boeddhistisch ideaal. Alleen, daar speelt seks geen rol. Het is maar zelden dat seks en religie bijeen komen in een ritueel. Waarom dat niet gebeurt is me een raadsel. Kirkham, de masturberende monnik, is een hoge uitzondering.
ps. in dit Rollenspiel uit 2013 is Arlecchino de man..
Links:
RSS