Misia

 Wie is zij? Bij Félix Vallotton zie je vaak afgewende gezichten, schouders, een rug. En de­uren op een kier.

 Dit is een gezicht. Hét gezicht van Parijs in de jaren 1900-1914. Ze veroverde de stad zegt men met een combinatie van intelligentie, artisticiteit, benen en het geld van haar tweede echtgenoot.

 De Poolse pianiste Misia Godebska (1872‑1950) trouwde voor haar zestiende met Tadeusz Natanson, een geëmigreerde politicus en journalist, hoofdredacteur van het tijdschrift La revue blanche. In 1903 dwong een dreigend failliet hem Misia te 'verkopen' aan de oude en nogal lompe krantenmagnaat Alfred Edwards. De man stond haar tegen maar zijn geld niet, dat ze gebruikte om een artistieke salon op te zetten waar schilders als Renoir, Vuillard, Vallotton, Bonnard, Picasso en Toulouse‑Lau­trec kwamen, die haar leuk vonden en schilderden. Renoir zelfs acht keer. Maar nooit naakt, al speet haar dat later.

 Ze stierf als morfiniste, haar mede-verslaafde en langjarige liefde Coco Chanel zei: 'We beminnen mensen alleen om hun gebreken. Misia gaf me reden genoeg.'

 Het raadsel Felix Vallotton komt naderbij. Ook de stugge Zwitser schilderde Misia meer dan eens - ook in 1898 - die hem in brieven 'mon cher Vallo' noemde. Hier peinzend aan haar kaptafel, temidden van haarborstels, vele handdoeken en met om het middel als ornament wat een reuzen vlinderdas lijkt. Wiéns vlinderdas?