Waar was Aukje Koks gebleven? Ze begon tien jaar geleden met geschilderde verhaalelementen: een bed, een touw. Maar richtte zich steeds meer op het materiaal, de rekwisieten. De voorstelling?
Waar kwamen de decorstukken vandaan? Wie zich dat afvraagt keert de voorstelling om. Maakt van de werkplaats het podium. Dat lijkt me wat Aukje Koks deed. In het Schiedamse Stedelijk zag ik bij haar eerste grote solo in 2012 al decors en rekwisieten. En nu, in galerie Stigter van Doesburg haar volgende stap.
Ik denk dat ze achter de coulissen verdween en in de kleedkamers terecht kwam. Waar ze kostuums en attributen oppakt en bestudeert. Wat daar al niet ligt..
Terwijl we in de verte gelach, applaus en muziek horen zijn we aan de stille achterkant van de voorstelling beland. Aan een haakje hangt een echte stropdas, die in geschilderde vorm terugkeert op de doeken. Behalve schilderijen is er ook een galerij van portemonnees en portefeuilles van zeepsteen. Een mannelijke hoofdfiguur? Maskers? Opeens zie ik James Ensor schemeren. Brussel.
Maar er zweeft daar zo veel, halverwege hard en zacht, eetbaar en oneetbaar, begrijpelijk en onbegrijpelijk, ‘Somewhere between a rock and a pudding’, zoals de tentoonstelling heet. Aukje maakte zelfs een video-animatie waarin de voorwerpen een eigen leven leiden.
Ik mailde haar in Brussel, waar ze woont. Morgen haar antwoord.