Griep

 Beste Wim,

 Wat een ellende! Daar loop ik op een bospaadje wat ik graag doe. Om de circulatie wat op gang te brengen. Zoals gebruikelijk een vriendelijk woord hier, een troostend woord daar.. Tot er plotseling de een of andere dondersteen van achter een boom sprong! Voor ik mijn oude kennis (van Toepoel, de Kunst der zelfverdediging) in toepassing kon brengen (oa. de luchtige val achterover met gespreide vingers) krijg ik een lel met een soort wapenstok die er niet om loog, een harde vuist (gekleurde man?) sloeg mij zo hard in de nek dat ik nog niet links of rechts kan kijken. 

 Een klap met een vochtige stronk bracht het zo scherpe zien tot nul terug. In de lendenen, dus direct op de botten. In de maag, keiharde laarshak op het colon ascendens, waarbij het descendem niet werd overgeslagen. Plotseling - hoe verzinnen ze het - had ik een ballpoint dwars en ver achter in de keel en ongestoord plassen zag ik in de nabije toekomst ook nog niet tot de mogelijkheden. Brave lieden brachten me naar huis. Kortom, om alles in één woord uit te drukken: griep! (...)