Het dode punt van de schommel

 Het moment overal tussenin, tussen omhoog en omlaag, stilstand en beweging. Vooruit, niks en alles. De 'recreatiegebieden' waarmee ze bekend werd zijn nu soms een 'plaatsje' geworden, je ziet weleens iets van een huis of auto. Maar het delicate 'net-niet' bleef onaangetast.

 Opeens zag ik haar verwantschap met Marijke van Warmerdam. Bij wie je ook blijft zoeken naar tijd- en plaatsaanduidingen. En vaak blijft steken in 'ergens', in 'nog net' of 'bijna'. Zodat je haar werk, net als dat van Renie Spoelstra, gaat zien als een ontsnapping aan al wat ons vasthoudt.

 In het blad van Twenthe zegt Renie dat ze uit is op vooral het gevoel 'waar kijk ik precies naar'. En stelt vast dat toeschouwers altijd betekenis gaan zoeken - en die ook vinden.

 Later meer.