Wonen

 Hij heeft Schöner wohnen achter zich gelaten. Maar Matthias Weischer bouwt nog steeds. Uit doorschijnende kleurvlakken doemen nooit geziene fan­tasiehuizen op. Nimmer reconstruc­ties van wat hij ooit zag.

 Dan komt het inleven. Het vermoeden van een verhaal. Een spel waarbij de zwaartek­racht van ondergeschikt belang is. Een ruimte, die ingericht wil worden, wieweet bewoners. Al zal je die nooit zien. Je begint ze te ruiken, zegt hij. En dan hangt er opeens iets aan de muur. Ik zie een beeld­je staan. Egyptisch? Mesop­otamisch? Matthias weet het net zo min als ik, of beter misschien, kan zich goed van de domme houden.

 We bekijken de nieuw technieken waarmee hij zich uit de beklemming van het Schöner wohnen heeft bevrijd. Nu ja bevrijd, resten van bloembehang bleven hardnekkig achter. Maar de dikke verflagen waarmee hij zich open plekken in een bos schiep zijn nieuw. En het beschilderd papier maché waarmee hij reliëfwerking maakt ook.

 De volle, soms overvolle ruimten als Oosterse tapijten zijn leger geworden. Lichter ook, minder melancholiek. Nieuwe antwoorden op de levenslange vraag 'wonen, hoe doe je dat?' Maandag in de Avonden meer.