Matthias Weischer is terug

 In dit seizoen van lamplicht ex­poseert de lampenschilder bij uitstek. Weischer maakte in 2007 en 2008, toen ik hem in Den Haag zag, dat tot me doordrong hoezeer interieurs mijn leven hebben beïnvloed. Wat motieven en patronen van gordijnen en behang hebben aangericht. Hoe mijn weg naar de eeuwigheid beschenen wordt door staande schemer­lampen.

 Interieurs, grofweg te dateren rond 1970, de raadsel­tijd halverwege het oude en het nieuwe.

 Weischer werd gebo­ren in Westfalen (1973) en opgeleid aan de Leip­ziger Hochschu­le. Waar hij heen ging omdat je in de voor­malige DDR nog kunt leren schilderen. In zijn binnenhuizen wemelt het van de motieven en patronen, van hout­nerf plakplastic in techn­icolor-bruin tot ingekleurd bloem­beha­ng en fan­tasiegordijnen. Wat is wonen? Een geheel van rituelen die samen steeds weer een zelf in leven roepen. De wereld als woonkamer, de woonkamer als wereld.

 Zaterdag hoop ik hem te ontmoeten in galerie Grimm in de Amsterdamse Frans Halsstraat waar nieuw werk hangt. Hoe ging hij verder?