Marilou van Lierop (1)

 Zondag ga ik op bezoek bij de Antwerpse schilderes die op de tentoonstelling Labyrinth in Garage Rotterdam de aandacht trekt met haar zeer gedetailleerde reuzenschildering White suburbia.

 Haar specialisme is de eigentijdse mensenmenigte. Tussen demons­tratie en massale braderie. Ogenschijnlijk zinloos samendrommende massa's, zoals je ze kent van evenementen als Dance Valley of sport, overvolle terras­sen of publiek op Konin­ginnedag. Massa's die er op uit lijken zich te amuse­ren. Maar waar voor het individu dat niet meedoet grote drei­ging van uit­gaat.

 Je zou je kunnen beperken tot de rol van televisiekijker, maar duizenden nemen daar kennelijk geen genoegen mee. Ze willen er lijflijk deel van uitmaken. Zichzelf verliezen. En dat is wat Marilou van Lierop laat zien. 

 Eric Rinckhout riep in een mooi essay over van Lierops werk Canetti's 'Masse und Macht' in herin­nering: 'Zodra men zich eenmaal aan de massa heeft over­gegeven, vreest men haar aan­raking niet,' schreef Canetti. 'De massa is één lichaam.' Vragen te over.