Over mannen schrijven is moeilijk genoeg. Vrouwen zijn raadsels, mannen niet veel meer dan hun eigen clichés. En om die nogeens te gaan opschrijven?
In het Bamischandaal doet Frans Thomése een moedige poging. Zoals iedereen weet rekken mannen hun jeugd zo lang mogelijk, met drank, voetbal en achter hun 'knoeperd' - zo heet ie in Tilburg-Noord - aanjagen tot ze voor de bijl gaan. Vroeg of laat is er in ieder mannenleven een Yoko Ono en hebben zijn vrienden het nakijken. Thomése heeft zijn helden neergezet in een reusachtig uitstel van volwassenheid: China. In het Cockroach hotel prevelt hij:
'Sorry mensen, het is altijd een beetje gênant als een auteur uitgebreid gaat liggen neuken in zijn eigen boek, maar het moet even, niks aan te doen, ik kan het gewoon niet tegenhouden. Sommige dingen gebeuren, en in mijn vak heb je dan de pech dat je lezers kunnen meegenieten van jouw particuliere pompbewegingen die onder meer vanwege je bedenkelijke uiterlijk ook nog eens niet de schoonheidsprijs verdienen. Nee, P.F.Thomése en Bernadette van Rooij zijn niet de grootste beauty's, so what? Er staan toch geen plaatjes in dit boek? En tegen overdreven kieskeurige lezers zou ik willen zeggen: ga dan in de tussentijd Duitse porno kijken, verrekte lamlul, en kom terug als je klaar bent. Dan zien we elkaar weer op een schone bladzijde.'
Vrijdag praat ik met hem in de Avonden.