Wood & Harrison (1)

 Gelachen omdat hun filmpjes zo trefzeker zijn. Wat ze treffen? Neem de twee bergbeklimmers, die je vol in het pak uit de mist rond een hoge top ziet oprijzen. Maar de mist komt uit een rookpot en de bergtop is van kunststof. Toch doen ze, met uitgestreken smoelen, heel nauwkeurig alles wat bergbeklimmers moeten doen: hijgend bovenkomen, rondkijken. En dan foto's van elkaar maken.

 In dezelfde ruimte wordt dit herhaald door twee ruimtevaarders die de maan betreden, ook vol in het pak. Daar staan ze dan. En je schiet in een lach die zegt wat je altijd al geweten hebt: het beklimmen van hoge bergtoppen, reizen naar de maan, het is zinloos. Volkomen zinloos. Is dit de zinloosheid die me bij het optreden van André Kuipers zo hartgrondig deed gapen?

 De film heet 'Bored astronauts on the Moon' (2011). Want volgens John Wood en Paul Harrison is 'een wereld zonder een licht vleugje zwaarte totaal niet amusant'.