Jantien Jongsma

 Je raakt letterlijk niet uitgekeken op haar levensverhaal als geïllustreerde Middeleeuwse kroniek. Waarin bijvoorbeeld kan voorkomen dat het bed waarin een oude patiënt (haar vader?) verpleegd wordt een voetene­ind heeft met - in smeedijzeren letters - het woord PSYCHIATRIE.

 Haar naar eigen inzicht vormgegeven plattegronden - nu ja plat, het tegendeel - van steden en streken, van Friesland tot Amsterdam en Suriname, waaruit huizen oprijzen, vaak opengewerkt' zodat je door de daken heen bij de bewoners naar binnen kijkt. De tekeningen zijn bouwwerken van talloze scènes, die met elkaar elk toch een organisch, en grafisch geheel vormen. De personages, de plekken die Jongsma op papier zet hebben een duidelijke herkomst, dat vertelde ze me eerder. Zodat ik al rondlopend en kijkend van veraf en met m’n neus erop steeds weer denk 'wat gebeurt dáár Jantien?' Waar staat dat huis, wie is die vrouw? Wanneer was dat?

 Wetend dat op al je vragen een heel precies antwoord gegeven kan worden. Want in de Middeleeuwse stad die haar hoofd herbergt heeft, en krijgt alles z'n plaats.