Michael Kirkham

 Stofuitdruking is zijn fort. Maar welke stoffen drukt hij nu eigenlijk uit? Menselijke huid is bij hem marsepein. Zitcomfort, banken, stoelen zijn van skai, dat als alle materie bij hem baadt in de matglans die in de verfwinkel satijnglans heet. Oostduitse kunststoffen die tezamen een onwezenlijke geilheid oproepen. En nu dit stilleven. Kirkham deed dat nog niet eerder. Nu ja, is een schilderij waar een mensenhand op voorkomt nog een stilleven?

 Wat ligt er onder de vingers? Een haarstukje? Het tasten begint bij de duim die de gelakte vingernagel wrijft, in een nerveuze beweging. Een vingerbeweging van het soort dat eindeloos wordt herhaald. Verder is veel onaf of onherkenbaar. Wat bevat de plastic tas? Waar komt die stroomdraad vandaan, waar gaat ie heen? Veel van deze troep blijft onduidbaar. Is dat groene een plastic tasje met make-up spullen?

 De schoen heeft net precies de valse kleur die past bij al deze ongedurigheid. Maar waarom ligt de schoen zo over de hand. Is ie gebruikt als slagwapen? Ja, dat is hier de vraag: is dit een levende, een slapende of dode hand?