Maannachten

 Zandvliet geeft wel de titels van klassieken uit de schilderk­unst waarvan hij heel eigen versies maakte bij z'n tentoonsteling in het Haagse GEM. Naar de make­rs van de oorspronkelijk werken laat hij je raden. Een spannende onderneming waaraan in dit geval ook Gijsbert van der Wal deelnam. Dinsdag mailde hij: 'Beste Wim, moet je kijken hoe mooi de Zandvliet op jouw weblog rijmt met een nocturne van George Hendrik Breitner, die ik vorige week fotografeerde in het Musée d'Orsay in Parijs.'

 En later die dag: 'Beeldrijm? Je zou het haast denken hè? Staat er iets over in een catalogus ofzo, dat je weet?' Maar de catalogus was nog niet klaar, er lag in Den Haag wel één exemplaar ter inzage, waarin niets over Breitner.

 Gisteren mailde Gijsbert: ‘Ik heb de twee plaatjes nog eens naast elkaar gezet en Zandvliets schilderij MOET een kopie zijn van de Breitner. De vorm van de wolken is hetzelfde, de verdeling van licht- en donkerplekken, zelfs de twee oranje lichtjes aan de horizon.’

 Robert Zandvliet maar eens mailen?