Als je twintig fietsframes in een cirkel aaneen schroeft is dat misschien wel een beetje grappig.
Maar als er dan een bordje bij hangt dat het kunstwerk ook gelezen kan worden als een commentaar op het China van nu, waar de fiets langzaamaan terrein verliest denk ik 'o'. Een stapel houten krukjes? Dode bomen geassembleerd uit allerlei stukken dode boom? En dan eindeloze films van het verkeer op de derde en vierde ring van Beijing?
En de veelbesproken zonnepitten brachten me naar de de pindakaasvloer van Wim T.Schippers. Amusant, maar verder? Ik zwijg. Het interessantst is de reportage van de operatie die Ai Weiwei in Duitsland onderging. Hij is dissident, en hij heeft z'n kop mee.