Maarten Biesheuvel

 Maarten las me - half improvis­er­end - uit wat hij de laatste tijd schreef en ook al her en der werd afgedrukt. Eerst uit het hoofd over hoe hij voor 't eerst, zesen­twintig jaar oud, werd opgenomen in de inrichting Endegeest, in zijn ogen 'einde van de geest'. Hij was 'gek, wild, woest en ontstuimig', wilde Eva slach­ten, de poes slach­ten. Daar, op het kasteeltje Endegeest ontdekte hij dat Descar­tes daar had gewoond, en dat hij wan­delend over zijn landgoed van veertig hectare zich afvroeg of hij wel bestond. Hij twijfelde, 'dubito', en toen kwam 'cogito ergo sum'.

 'Grote flauwekul. Je moet durven zeggen 'non sum', ik ben er helemaal niet. Het enige wat ik heb is mijn verbeelding. Dat heb van Schopenhauer, Die Welt als Wille und Vorstellung. Als je om je heenkijkt naar de waanzin, Iran, Irak, Pales­tina, Af­ghanis­tan, Syrië, al die on­geluk­ken, ziek­en­huizen, martelin­gen. Ik zit nu heerlijk in de zon achter mijn huisje. En denk 'non sum, ik ben er niet. Ik doé maar net of ik er ben. Alles is verbeelding.'

 Ik nodigde hem uit voor de 'Boeke­ndag' die de vpro op zaterdag 2 juni in de Amsterdamse Nes gaat houden en waar zijn vriend Arnon Grunberg ook zal zijn.