Vrouwenhoeden, rokende vrouwen. Als je geluk hebt zelfs een rokende vrouw die een hoed draagt.
Op Facebook volg ik trouw de modefoto's de die Belgische Niki Brusselsbubbles verzamelt onder het motto ‘Hats are a womans mystery. Ze staan ook op Flickr.
Op het nippertje heb ik de dames- en herenhoedentijd meegemaakt. De bergruimte achter de achterbank in auto's heette nog lang 'hoedenplank'.
Mijn moeder droeg op hoogtijdagen een simpel zwartfluwelen dameshoedje met een kleine voile. Net als alle dames.
Maar op modefoto's zag je het ware werk.
Niki's verzameling brengt je terug naar de tijd dat de modegrens nog even boven Parijs liep. Net als de koffiegrens en de wijngrens.
Mooie vrouwen heb ik toen in Nederland zelden in levenden lijve gezien. Een enkele pioniere probeerde wat, maar heldinnen als Corine Rottschäfer werden steevast verdacht gemaakt.
En over al te mooie tantes werd kwaad gesproken.
En dan zo'n hoed, stel je voor, nee dat kon eenvoudig niet.
En dan nu, een keer per jaar op Prinsjesdag, die beschamende hoedenvertoning van de Kamervrouwen. Een verloren kunstvorm.
ps. Wim Bloemendaal mailt: 'Hoeden zag ik het laatst dagelijks gedragen in Berlijn, koffiedrinkende en taartjesetende dames bij Kranzler op de Kudamm in Berlijn, wekelijks (op zondag) zie je ze nog steeds van Barneveld tot Hattem.'