We leven in een vreemde wereld, en het erge is dat de televisie doet alsof ze hem begrijpt. Het is zaak steeds goed na te gaan wat je begrijpt en wat niet. En de mensen duidelijk te maken hoe weinig ze begrijpen.
Dat is wat de Gentse schilder Michaël Borremans wil. Zich verzetten tegen de collectieve onverschilligheid.
In 2007 sprak ik hem bij De Appel in Amsterdam. De tekenaar, decorontwerper en maker van films is sindsdien wereldbekend geworden maar z'n werk was hier niet meer te zien.
In deze twee filmstills uit 'The Field' (16mm 2007) ze je de concentratie die hij oproept door een meisje van achteren te filmen dat zó opgaat in een handwerk - verstelwerk? aardappels schillen? - dat je onweerstaanbaar wordt aangetrokken door haar kraagje, haar nek, de ontsnappende haren daar...
Zie ik zo'n nek in de tram dan moet ik me weerhouden hem te kussen. Als ik niet voortijdig gestenigd word zal ik een studie schrijven over haren die ontsnappen uit vrouwenkapsels (Holbein is een meester).
En wanneer komt eindelijk die grote Borremans tentoonstelling?