Het verhaal van de twee mannen die met de auto naar Nijmegen reden begint te lijken op een ander verhaal. 'Ken je die van die twee jongens die naar Parijs gingen?''Ze gingen niet.'
Ger Groot en ik kwamen nooit in Nijmegen aan. Hij zette me af bij het station Driebergen. We hebben onze reisgenoten aan de radio maar wat wijsgemaakt.
We hadden zelfs ons gesprek in de studio kunnen opnemen en er auto- en tomtom-geluid achter kunnen monteren. Ze waren toch wel meegereisd, in het imaginaire universum dat wij opriepen.
Als je een goed boek leest, waarom verdwijn je dan zo makkelijk in het verhaal? Dat is omdat je eigenlijk al verdwenen bent, zegt Ger.
Patricia de Martelaere zei het al, we stappen moeiteloos in zo'n verhaal. We hoeven geen afstand te nemen van zoiets als een 'eigenlijk ik'. Omdat we dat nooit zijn. Maar eerder een vloeiend bewustzijn - niet een zelfbewustzijn - dat verweven is met de wereld om ons heen.
En dat zich dus ook makkelijk kan verweven met de papieren wereld. Die onmiddellijk een echte wereld wordt.