Papier maak je uit oud papier, en soms wat lompen. En water, veel helder water.Tenminste voor het de fabriek in stroomde. Nog in de jaren '50 had de Eerbeekse beek, waarlangs ik naar school liep elke dag een andere kleur. Hij dampte, er dreven vellen in. Die kleuren kwamen van de verfstof waarmee papier gekleurd werd. Vrij fel rood, olijfgroen, maar meestal achromatisch grijs - alles doormekaar.
Henk Hofland schreef over het vergeelde papier van de zestig jaar oude partituren waarmee Arthur Slenk de collages van zijn werk 'Partituur' maakte. Over handschriften: 'de wisselende druk van de pen op het papier, verbeterde vergissingen, de slijtage aan de hoek waar het blad werd omgeslagen. Allemaal sporen van de onbekende leden van het amateur-orkest dat dit muziekpapier gebruikte.'
Zeven jaar was Slenk met lijm en schaar bezig de uitgezochte stukjes papier te ordenen, te verschuiven en op te plakken. 'Partituur' verscheen in 2006 in boekvorm. 144 pagina's met muziektekens. 'Collages van beheerste bezetenheid' (Hofland).
Het papier zou toch verdwijnen in het digi-tijdperk? Maar dat gebeurde raadselachtig niet. Papier heeft een taai leven.