Sinds After Life hoort de Japanse regisseur Kare-eda voor mij tot de allergrootsten. After life, de film - over hoe dit leven te verlaten - die ik nota bene en paar jaar terug nog aan Rudy Kousbroek cadeau kon doen, die hem prachtig vond.
Maar nu dan, wat de levensadem kan aanrichten in een mensgrote, meisjesgrote sekspop.
De adem - 'pneuma' in het oude Grieks - kan er ook uit weglopen, zoals blijkt. Maar wie van eerste hulp bij opblaaspoppen weet kan ze redden.
Een spel van metaforen is het geworden. Ergens halverwege de Kleine Zeemeermin en Pinocchio.
Je gaat zitten meeverzinnen.
Een pop wordt nooit een meisje, al heeft haar maker haar een hart meegegeven. Omgekeerd kunnen mannen heel goed verliefd worden op poppen, zoals alle dagen blijkt.
Ontroerend is het moment waarop zo'n verliefde door z'n plastic vriendin - die denkt dat ie net als zij is - wordt lek gesneden. Niet te plakken.
Ontroerend? Nu ja, pijnlijk wel.