Pilvi Takala (3)

Ze stuurt haar alter ego's (meest door haarzelf gespeeld) overal heen. En laat ze de gemeenschappen binnendringen waarin wij leven. Een kantoor, een amusementspark een danszaal. Hoe de ongeschreven regels binnen zo'n gemeenschap zijn merk je als Pilvi's karakter in botsing komt met hoe het daar kennelijk hoort.
Waarbij de vraag blijft: wat moeten we met die vreemde, die indringster? En, is het überhaupt mogelijk in discussie te gaan over de regels van in zichzelf opgesloten gemeenschappen?

Ze kijkt ook van de andere kant. Zo raakte ik ontroerd door de twee kleine meisjes in 'Amusement park', die de amusementsdwang ontlopen, zich terugtrekken in de WC's en daar hun eigen spel doen.
Ze voelen - wel wetend, dat zie je, dat het helemaal niet mag  - mekaars neuzen, mekaars tongpuntjes.