Na de op Roodkapje gebaseerde draad- en borduurwerken van Hinke Schreuders meer sprookjeskunst. Een van de vrolijkste bijdragen op de Rijksacademie OPEN 2009 was de Sneeuwwitjefilm van de Finse Pilvi Takala. Piekfijn gekleed als de Disney-Sneeuwitje betreedt ze het terrein van Euro Disney bij Parijs. Ze wordt herkend, door kinderen die haar handtekening vragen, maar ook door de bewaking die haar meedeelt dat ze het terrein niet op komt.Want, let wel, 'daar is de echte Sneeuwitje'.
Antwoordt Pilvi, zeer terzake: 'Ik dacht dat de echte Sneeuwwitje een tekening was.'
Er ontstaat verwarring.
Is dit kunst, vroeg iemand nog. Ja, denk ik, kritische mediakunst. Roodkapje en Sneeuwwitje zijn van ons.
ps. De verwarring doet denken aan het optreden van Wim T. Schippers in de jaren '70 in zijn rol van Cees Hinderplaag.
Hinderplaag vervoegde zich bijvoorbeeld bij de kassa van het Amsterdamse Concertgebouw de dag ná het optreden van Frank Sinatra. En eiste dat dit voor hem zou worden overgedaan want 'gisteren kon ik niet'.
Wim moest en zou de realiteit zijn wil opleggen, wist niet van wijken. Hilariteit, live op de radio.