'Ze zijn er nog'. Dat is de boodschap van het kapitein Rob-stripverhaal 'Het Geheim van de Bosplaat'.Kort na de Tweede Wereldoorlog ontdekt onze held een geheime, onderzeese basis van de Kriegsmarine, waar de Duitsers hebben standgehouden. Er wordt gewerkt aan een nieuw versie van de V-2, de wereldheerschappij is niet ver meer.
De rondgang die Wim de Bie en ik maakten door het complex Widerstandsnest 66, net ten zuiden van het voormalige Mammut Gerät Erica, de enorme radarinstallatie bij Kijkduin, bracht ons terug bij de oude angstdroom van tekenaar Pieter Kühn: ze zijn er nog.
Daar beneden in de bunkers zelfs heel voelbaar.
Onze rondleider Ronald kan het ook zo mooi onder woorden brengen.
Per afdeling sliepen hier negen militairen en een officier in stapelbedden. En die jongens zaten hier niet slecht, zo aan zee. Er stonden kasten en stoelen, er hingen schilderijtjes, de kachel brandde. In het zand werden nog lege Duitse bierflessen gevonden.
En kijk, daar was de Rode F. die me al jaren achtervolgt. Eindelijk weet ik nu wat hij betekent: Feuerlöschgerät. Eronder stond een brandblusser.
Nee, dit complex is niet voor het publiek toegankelijk.
En na 1 september komt er niemand meer, dan doen de vleermuizen hun winterslaap.
Laatste verrassing: eenmaal weer bovengronds wachtte ons een politieauto: 'Heren!'
Maandag na 21.00 is onze afdaling te horen in de Avonden.