Johnny van Doorn (4)

 ('psychedelische' kakafonie van Ernst en Martin)

 't Kabaal gehoord? Jaaa? Zo is het een kleine stap naar de LSD. Halverwege de Sixties kregen we er duchtig mee te maken. Talloze vrijgevochten mensen van mijn generatie gingen het gebruiken, LSD. We wilden weten wie we eigenlijk waren, en wat dat allemaal om ons heen beduidde, we wilden kosmische sensaties ondergaan want zonder dàt leefde je niet echt, dachten we. LSD, het middel van de toekomst, gonsde 't door de Westerse metropolen.
We hebben het geweten. Ik heb er nù nog wel eens pijn in mijn kop van.

 (zoemerige klanken t/m kleurenpracht)

 Zonder flauwekul, in het begin was het best aardig. Het vibreerde er op los. Soms kon je zelfs door de muren heenkijken – erg handig zoiets. Tippen van de sluiers werden opgelicht. GOD HIMSELF die door de verwarmingsbuizen sprak. TIK TIK, zei de verwarming – en inderdaad: the sounds of the Radiator. De geluiden van het Straálende. In morse sprak de Heer tot ons. En wat een licht en kleurenpracht!

 Echter – voor ik me in het jeugdbederf stort, en dat ben ik geenszins van plan – is een Waarschuwend Woord noodzakelijk. Blijf er van af! Ik heb tientallen mensen gekend die in het middel zijn gebléven, de Kluts kwijtraakten en de Kluts niet meer konden terugvinden.
Vleermuizen, wandelende lijken, zwarte gaten.
Voor je het weet, zit je in het gekkenhuis.
Ik heb een persoon meegemaakt die onder LSD niet meer wegwilde uit het portiek van een lingerie-winkel waar hij zich had geposteerd.'