Frank Halmans (1)

 En daar een ontdekking. Van Frank Halmans (1963) zag ik een installatie, die een benauwenis bij me opriep waar ik niet meteen woorden voor vond. Was het vervreemding - toch het thema van veel beeldend werk van nu - of eerder pijnlijke herkenning?Ik denk dat laatste. Ouderlijk huis? Halmans heeft een flatje nagebouwd op ware grootte, met dit verschil dat hij alle meubelstukken en het sanitair met ijzeren consequentie heeft versmald tot schat ik de helft.

 Dus niet verkleind, alleen versmald! Nu de gevolgen van deze ingreep. Je krijgt een zeer smalle wc, zeer smalle stoelen en bedden en zo verder. Zo smal dat geen mens er op kan zitten of in liggen. Er zijn dan ook geen bewoners te zien. De titel is dus zeer toepasselijk: 'La disparition' (2007).Ze zijn verdwenen. En dat alles ook nog eens in een gebouw in de de Lange Nieuwstraat waar de sporen van de Geestelijke Gezondheidszorg - die er tot voor kort praktijk hield - nog erg duidelijk aanwezig waren. Wankel kwam ik buiten. Meer Halmans.