interieur

Schuurtjesmannen

Bob Barrow, van de site Taxi Tales in Furness, Cumbria, Engeland bracht me naar het tuinschuurtje van mijn grootvader.Een heilige plaats. Het kon er heel heet worden. Door het raampje scheen de zon op spinrag. Uitgedroogde verfblikken en verroest gereedschap gaven ongekende geuren af. Ik logeerde vaak bij mijn grootouders. Als de dwingelandij van mijn grootmoeder te erg werd verstopte ik me daar. Zou mijn grootvader dat ooit ook gedaan hebben?

Op Taxi Tales vond ik het verhaal van de 'Sheddies', de schuurtjesjesmannen. Volgens Bob verbergen zich overal ter wereld mannen in van die doe-het-zelf schuurtjes voor hun 'nagging' (vert. vitten, sarren, zaniken, treiteren) echtgenotes.Maar nu is er een kentering, in Australiƫ timmeren doe-het-zelvers grotere, gemeenschappelijke schuren waar de mannen niet langer in hun eentje maar groepsgewijs kunnen boren en zagen. En de schuurtjesbeweging groeit snel. De Sheddies, zoals ze genoemd worden zijn meest gepensioneerde oudere arbeiders. Opeens hebben ze vrienden, kunnen gereedschap delen. Ze doen zelfs reparaties voor tehuizen. Er is al een eerste sociologische studie naar de Sheddies. 'Het is een mythe dat deze mannen niet praten,' zegt de onderzoeker. In de Sheds wordt boven het gezaag en gehamer uit soms zelfs lachen gehoord. Voor de knutselaar in de Nederlandse literatuur verwijs ik naar het intens droevige verhaal van de wrakke - cadeau gekregen - werkbanken in De God Denkbaar van W.F.HermansBegin te lezen op pagina 11.