Barkrukken
donderdag 18 januari 2007 - 23:24
Toen ik 25 jaar geleden kwam wonen waar ik nu nog woon heette het café op de hoek 'De duivenkring'. Ik kwam er tussen het verbouwen door voor een bal gehakt met brood, zuur en zilveruitjes. Duiven worden niet meer gehouden in de Pijp en het café heet nu Krull. Ik neem aan naar de Hochstapler Felix Krull van Thomas Mann. Het interieur vertoont sporen van design en aan de markies boven het terras - dat er vroeger ook niet was - hangt een rij oranje peertjes als op Van Goghs nachtcafé. Zo verging het de meeste café's in deze buurt.
In De Dubbelde Palmboom, een oud pakhuis in Delfshaven (R'dam) is nu 'De laatste ronde' te zien, een fototentoonstelling over Rotterdamse 'bruine kroegen'. Steeds meer van die café's moeten ook in Rotterdam sluiten. Otto Snoek (1966) fotografeerde er de afgelopen twee jaar tientallen in heel de stad. Wat je ziet is Eastenders in Rotterdam. Interieurs die in twintig jaar nauwelijks zijn veranderd. Zo moet het. Voor stamgasten is het café een verlengstuk van hun woonkamer.Waarom sluiten ze? Hun publiek veroudert, verdwijnt. Yuppen en buitenlanders krijg je terug voor arbeidersmensen.Snoek is net op tijd. Als je merkt dat iets op het punt van verdwijnen staat moet je als fotograaf snel zijn. Wat jarenlang gewoon was is opeens voorgoed weg.Nog zet ik graag mijn nagel in de vastgekoekte koffiemelk op zo'n Perzisch tafelkleedje en kijk om me heen naar een voorstelling die nooit ophoudt. Tot ie opeens over is. PS. Een ander café. Maar als het gaat om hoe te zitten op barkrukken lees dan het verhaal 'Kans maal verwachting'' uit de bundel 'Zuidwester meningen'' van D.Hooijer. Dit voorjaar komt van haar een nieuwe bundel: ''Sleur is een roofdier''.
De werkplek van D.Hooijer
Beluister fragment
RSS