In een aflevering van de rubriek 'Schone zaken' in de Avonden vertelde vertaalster Ike Cialona maandag 16 oktober aan Bente Hamel hoe haar vriend, de dit voorjaar overleden classicus Jan Pieter Guépin haar aanzette tot het vertalen van 'De droom van Poliphilus'. Een legendarisch boek uit 1499 waarschijnlijk van de monnik Francesco Colonna. Colonna leefde naar het schijnt in zijn Venetiaanse Dominicaner klooster en elders nogal losjes, en in grote weelde. Hij werd in 1516, op zijn 83ste, nog veroordeeld voor het ontmaagden van een meisje en in 1524 voor het oplichten van een juwelier. In 1527 stierf hij.
De 'gedroomde zoektocht naar de liefde van Poliphilus' is een onchristelijke pendant van Dantes Divina Commedia. Doorgaande lijn is de liefde van Polia en Poliphilus, grotendeels - opmerkelijk - verteld uit het perspectief van het meisje. De vertaling kostte Ike Cialona vijf jaar. Ze leerde Guépin kennen, vertelde ze, door bij hun eerste ontmoeting een gedicht uit zijn debuut 'De mens is een dier maar hij zou het kunnen weten' (1967) te citeren.Een 'gevonden voorwerp'-gedicht, zoals er toen in het 'tijdschrift voor teksten' Barbarber van Bernlef en Schippers veel verschenen. Ike Cialona zei Guépin dat het haar had opgelucht, na de ernstige poëzie die ze totdantoe had gelezen. De gustibusOver de smaak van sperma valt te twisten,het is iets heel persoonlijks.Toch heb ik zo'n debat- tussen homo's en dames -nog maar één keer meegemaakt.In de Haagse Posthoorn.