Castel del Monte, een kroon
omslag De drie bedriegers
Jan Pieter Guépin, 20 december 2005

God en zijn stagiaire

Als een hofauto een vaantje voert zit er een vorstelijk persoon in, anders alleen een chauffeur. Als op paleis Soestdijk de driekleur wapperde zeiden ze in Soest 'de koningin is thuis'.'Wie kort voor de kust langs Barletta vaart kan op een mooie lentedag boven de groene heuvels van Apulië een koepel van gele zij zachtjes zien bollen in hetzelfde briesje dat u, gelukkige schipper, over de golven doet stuiven. De lui weten dat de keizer op Castel del Monte vertoeft.'

Zo begint het hoofdstuk 'De gesprekken op Castel del Monte' in de postuum verschenen roman de ''De drie bedriegers, Mozes, Jezus en Mohammed' van Jan Pieter Guépin. En waarachtig op het omslag van het boek zie je over het binnenplein van het kasteel een geelzijden doek neerhangen. Het Castel del Monte dat de Hohenstaufenkeizer Frederik II, de hoofdfiguur in dit verhaal, liet bouwen in de vorm van een kroon. Het lijkt wel of het boek slecht begrepen wordt zoals het de schrijver tijdens zijn leven zo vaak overkwam.Je moet ook geen grote roman publiceren kort na je dood, zou Guépin zeggen, dan raken de genres In Memoriam en Recensie hopeloos verstrikt. Hij heeft dan ook al zijn best gedaan het boek op tijd af te krijgen. Het lukte niet. Het exemplaar dat bij zijn begrafenis door redacteur Jan Kuijper op de kist werd neergelaten was een dummy.Lees het, laat je niet van de wijs brengen door recensenten als Elsbeth Etty die in de NRC schreef: '...verwacht geen Dan Brown-story, daarvoor blijft Guépin toch teveel een geleerde.'Goddank, 'De drie bedriegers' is geen Da Vinci Code. Wat wel? Een boek vol sex, geweld, poëzie, humor en wetenschap. En er is geen woord aan gelogen. Welke geleerde treedt in zijn eigen werk op als God, die het gymnasiummeisje Annet als een stagiaire rondleidt door zijn schepping? Nee, dan August Hans den Boef. Zie hiernaast. En dan? Is er tijd om te lezen?