In Sebalds 'De Ringen van Saturnus' staat een hoofdstuk over de Engelse modelbouwer Alec Garrard die levenslang bezig is met een model van de Tempel van Jeruzalem. Er komt zelfs een Amerikaanse gelovige langs die denkt dat hij goddelijk geïnspireerd is. Garrard zegt dat het alleen hard werken is.
Vroeger werd gedacht dat die tempel rond was. In Dijon zijn resten van een poging hem na te bouwen. Maar wat archeologen ook studeren, het blijft onduidelijk en verandert steeds.
Nu ben ik van vanaf mijn bezoek aan de rijke tante Frut in Velp geïntrigeerd door miniatuurspoorbanen. Naast haar tuin aan de watervalletjes van de gekanaliseerde beek was een modelbaan aangelegd waar je als jongen zelf in kon rondrijden, wat ik ook de hele middag gedaan heb. Alleen haar zoontje interesseerde het allang niet meer.
Mijn oom Bob aarzelde zelfs niet op zijn tot spooremplacement verbouwde zolder gaten in de binnenmuren te maken om er treintunnels door te laten gaan.
Toch is die goddelijke inspiratie niet zo 'n gek idee. Garrard ziet immers vanuit zijn hemelen toe en bouwt de wereld zoals hij wil.