Van Anneke Brassinga kreeg ik haar vertaling van vijf korte teksten van Gertrude Stein (1874-1946). Het zijn vier toneelstukjes, geschreven op Mallorca, maar wel heel ongewone. Het voorwoord zegt dat er voor Stein een onmiskenbaar verband was tussen aardrijkskunde, landschap en toneel: 'Een landschap is zo van nature een decor voor een veldslag of een toneelstuk, dat het je noodzaakt toneelstukken te schrijven.'.
Ze zijn voorgelezen, lijkt het, door acteurs van losse blaadjes. Je krijgt iets tussen een leessessie en een uitvoering in. De titels zijn veelzeggend: 'Wat gebeurde', 'Damesstemmen' Haar jurken tellen' en 'Ik wil graag dat het een toneelstuk is'. Uit het laatste een fragment, wat mi. wel kan omdat de teksten ingegeven zijn door een (welke?) omgeving:
ZESDE TONEEL
Is het zo ver gegaan met ons is het echt zo ver gegaan.
ZEVENDE TONEEL
Maak niet de fout blaadjes te verliezen.
Lesuren.
Herinneringslessen.
Ga niet zo ver blaadjes te verliezen.
We vonden de blaadjes echt plezierig. We vonden de blaadjes niet echt plezierig. Ik vond de blaadjes heel plezierig.
ACHTSTE TONEEL
Je was stomverbaasd over me.
Allemaal hebben we er last van.
Je was stomverbaasd over me.
Snap je niet het proberen.
Snap je niet het proberen te stamelen.
Nee daar snap ik niets van. (...)
Maar even later gaat het over sponzen: 'Wat heb je uitgekozen. Erg goede sponzen. Maar ze zijn duur. Ze zijn niet per se goedkoop. We vermoeden dat ze er hier buitensporig veel voor vragen' etc.