E.P.Jacobs

 Jacobs, de vriend van Hergé, die hem vereeuwigde als mummie in De Sigaren van de Farao. Omdat Jacobs zo precies naar zijn locaties werkt konden wij met behulp van Michelin-kaarten precies terugvinden waar het landgoed Troussalet zich bevindt waar de boevenbende zich ophoudt die al maanden het weer van Europa beïnvloedt. Regen, almaar regen en mist. De vaste schurk Olrik is er ook weer bij. In hun laboratorium bouwen ze een apparaat dat bolbliksems als wapen maakt en een gekmakende mist.

 Jan en ik maakten dubbele schokken van herkenning door. We herkenden landschapselementen als het viaduct en het huis van Labrousse en vonden onze oorspronkelijke spanning bij het lezen terug, We werden zelf Mortimer en Blake, de merkwaardig Engelse, pijprokende helden van Jacobs. Engelsen zijn dan nog Sherlock Holmes-achtige speurders.

 De spanning bij Jacobs zit hem in de precisie waarmee hij de locaties tekent. Iets wat hij deelt met zijn vriend Hergé. Alles in de decors moet tot in de puntjes kloppen! En dat doet het nog.