Lazzaro Felice
zaterdag 23 maart 2019 - 19:52
Het speelt zich af in een Italiaans bergdorp, vergeten door de tijd. Zoals de Vergeten straat van Louis-Paul Boon. En zo blijven een vervallen landgoed met heersende markiezin en haar verwende zoon plus de nooit betaalde arbeiders van de tabaksplantage door de tijd onaangeroerd.
Een modern Doornroosje-verhaal is het, een sprong in de tijd, of eigenlijk een val, die boerenknecht Lazzaro, maakt om pakweg twintig jaar later te ontwaken in een grote stad van nu. Een moderne Lazarus, zoals de Bijbelse door Jezus uit de dood gewekt.
De engel ontwaakt tussen zijn voormalige dorpsgenoten, die zijn verworden tot zwervers in de stad en die werk moeten zoeken zoals de migranten van nu.
De boeren zijn wel ouder geworden, alleen Lazzaro is sinds zijn val jong gebleven. Maar hij doet wel af en toe wonderen, min of meer per ongeluk. En hij kan met de dieren praten zoals Franciscus. Tenslotte verdwijnt hij in de gedaante van een wolf.
Regisseur Alice Rohrwacher laat het doodarme oude boerenland zien zoals je het kunt lezen in de verhalen over polenta-eters in de Langhe van Cesare Pavese. En daarmee logisch verbonden het lot van het stadsproletariaat - Italiaans of van overzee - van nu.
RSS