idem
uit ''Bloco de notas'' (aantekenboek)

Breno Rotatori (1)

De ooghoek, meest onbeschermde plek van ons gezichtsveld.Voor je je kunt afkeren is het al gebeurd: je hebt iets waargenomen, iets opgemerkt dat om een betekenis vraagt.

In het Amsterdamse Foam zag ik de bescheiden foto-tentoonstelling van de Braziliaan Breno Rotatori 'Leef voor het heden' (Habitar o tempo).
De foto's van Rotatori hebben die eigenschap. De geest van de waarnemer - als ieder mens getraind op onraad - gaat ermee op de loop. Slaat alarm of maakt een gedicht.
Is dat een verdienste van Rotatori?
Ik denk van wel. Het is moeilijk afbeeldingen niet te overladen met betekenis. Om nog wat ruimte over te laten voor de toeschouwer.
Voor je het weet keert die zich van een afbeelding af, denkend 'het staat er, het is compleet, mooi, maar wat heb ik er mee te maken, ik ben hier niet bij nodig'.
Dat zal Rotatori niet overkomen. Zijn beelden horen thuis in het rijk van de vermoedens.
Het stinkt er.