Luilekkerland nu.
Luilekkerland door Breughel (1567)

De hoorn van Afrika

Elk paradijs draagt z’n verlies in zich. Wij beleven een grote omkering. Luilekkerland, ooit een droom voor de hongerigen werd een angstdroom.

In Somalië bestaat de droom misschien nog. Bij ons is Luilekkerland verworden tot het schrikbeeld van een ziekte, een verslaving. Opzwellen tot een monster dat onbeperkt eet en drinkt.
Luilekkerland stamt uit tijden van schaarste. Daarom maakt het nu zo'n vreemde indruk. Toch is het nog maar kort dat een groot deel van de wereldbevolking niet meer weet wat honger is.
Natuurlijk, de moraal leek hem te zitten in de rijstebrijberg. Wie al dat lekkers wilde hebben zou zich daar eerst 'doorheen moeten eten'. En eenmaal in het beloofde land aangekomen zou hem dan alle eetlust zijn vergaan! Een Tantaluskwelling, zo leek het. En nu?
Nu leven wij in Luilekkerland.