Onlangs kwam ik een map tegen met faxen die ik begin jaren '90 met Arnon Grunberg wisselde. Ze zijn moeilijk meer leesbaar.Faxen lossen in lucht op.
Biografen zullen het moeilijk krijgen. Vooral sinds mail de papieren brief vervangt is zich een stille archieframp van ongekende omvang aan het voltrekken.
In het nieuwe, zeer onderhoudende derde nummer van Blauwe Maandagen, het periodiek over leven en werk van Arnon Grunberg staat dat zijn archief in bruikleen is overgedragen aan de Universiteit van Amsterdam.
Archief?
Het gaat om 'typoscripten, correspondentie, agenda's, notitieboekjes, documentatie en promotiemateriaal'.
Wat er niet bij staat: mails. En ja, ook Arnon heeft zijn computercrashes gehad waarbij veel verdween. Je mag hopen dat zijn correspondenten wat bewaren, maar dat is lang niet zeker. Veel providers kennen limieten voor opslag. Waar bij komt dat opslaan een hoop gedoe is, zeker als er veel heen-en-weer geschreven wordt met antwoordfunctie.
En dan heb ik het nog niet over de twijfelachtige duurzaamheid van dragers als CD's of schijven.
Niemand zegt wat.
Maar binnenkort zullen we amper meer weten wie we waren.