Vanmiddag werden ze aangeboden. Arnons verantwoording voorin zegt veel. Maar wat? Hij heeft de brieven die hij in 1992 aan een studente schreef 'diagonaal doorgenomen' en de kennismaking met zijn vroegere ik viel hem zwaar omdat hij twijfelde aan de literaire waarde van de brieven.
'In verscheidene films ben ik de scène tegengekomen waarin een kind zijn ouders ziet vrijen. Het lezen van mijn eigen correspondentie van negentien jaar geleden deed mij vreemd genoeg daaraan denken: ik zag iets dat niet voor mijn ogen bestemd was en wat ik eigenlijk een beetje smerig vond.'
Ik spiek wat en begin te lezen. In de stellige overtuiging dat juist die teksten - vooral brieven - waarvoor een echte schrijver zich schaamt te weinig gepubliceerd worden. Op den duur verslaan ze zowat elke fictie.