Kosuke Okahara (1)

Hij doet projecten. In Rotterdam hangt wat hij opnam tijdens het vier jaar lang volgen van zes jonge Japansen die zoals hij het zegt 'in zelfverwonding een overlevingsmechanisme hebben gevonden'.
Alleen zo vinden ze 'ibasjo', je zou vertalen 'behagen', de Japanse omschrijving van het je fysiek en emotioneel 'together' voelen. Dit is hun bizarre manier.
De meisjes hebben allemaal wat 'meegemaakt', variërend van huiselijk geweld tot verkrachting of pesten op school. En als antwoord beschadigen ze zichzelf. Ze snijden tot er bloed komt.
Waarom? En hoe werkt dat?
Zoals ze het - in de bijschriften - zeggen klinkt het als junks na een shot. Alleen er gaat niets in je, er komt iets uit, je eigen bloed. Dat geeft de opluchting, dat breekt de spanning. 
 

Je snijden om je goed te voelen.  
Ik kan het niet losdenken van het strenge Japan waar je slaagt of mislukt. Waar bijvoorbeeld een ongetrouwde vrouw een hopeloos geval is en blijft.
Later meer.