Leerde ik kennen toen ik als kind met m'n ouders in Duitsland kwam. Er was iets geheimzinnigs mee. In Nederland bestond geen aspergetijd.
Later leerde ik dat deze fallische groentecultus iets met ‘de nieuwe lente' van doen had. Net als het oprichten van versierde Maibaumen - meibomen - op dorpspleinen.
Mijn vader - leraar Duits - droeg m'n moeder op ook asperges op te dienen. En vandaag herhaalde zich dat op mijn bord precies als toen. Zonder dure mayonaise. Aardappels, geprakt ei en nootmuskaat die nog uit Nederlands-Indië was meegekomen in een verroest blikje. En dan wat 'botersaus' heette, maar gesmolten margarine was. Hoe je het moet eten is me nog steeds een raadsel.
Maar zeg eens, wat zijn die asperges groot geworden..